Οι συνηθέστερες τροφοπενίες που παρουσιάζει το αμπέλι είναι οι τροφοπενίες καλίου, μαγνησίου, βορίου, ψευδαργύρου και σιδήρου.
Η έλλειψη καλίου οδηγεί σε μικροραγία και ανισοραγία, μειωμένη παραγωγή, μειωμένη συγκέντρωση σακχάρων στις ράγες και επομένως ποιοτική υποβάθμιση, καθυστερημένη και ανομοιόμορφη ωρίμανση.
Έλλειψη μαγνησίου ή αδυναμία πρόσληψής του από το φυτό λόγω διαταραγμένης ισορροπίας καλίου-ασβεστίου-μαγνησίου, προκαλεί τη φυσιολογική ασθένεια «ξήρανση ράχης». Η ξήρανση ράχης ξεκινά με νέκρωση του κεντρικού και κατόπιν των πλάγιων αξόνων των βότρεων και συνεχίζεται με διακοπή της ανάπτυξης και ωρίμανσης των ραγών, οι οποίες τελικά αφυδατώνονται και ξεραίνονται.
Τροφοπενία βορίου προκαλεί ανεπαρκή γονιμοποίηση με αποτέλεσμα μειωμένη καρπόδεση, αραιοραγία και ανισοραγία και επομένως μειωμένη και υποβαθμισμένη ποιοτικά παραγωγή.
Έλλειψη ψευδαργύρου οδηγεί σε μικροφυλλία και συνήθως σε μικρό μέγεθος βότρεων ενώ έλλειψη σιδήρου σε χλώρωση και σε οξεία κατάσταση σε απώλεια καρπών.

Το αμπέλι έχει πολλούς εχθρούς, στους οποίους συγκαταλέγονται διάφορα είδη εντόμων και ακαρέων, που περιγράφονται στη συνέχεια.
Η ευδεμίδα (Lobesia botrana, οικ. Tortricidae, τάξη Lepidoptera) ανήκει στα λεπιδόπτερα και το επιζήμιο στάδιο είναι αυτό της προνύμφης. Η ευδεμίδα ολοκληρώνει 3-4 γενιές ανά έτος στο αμπέλι, εκ των οποίων η πρώτη γενιά είναι ανθόβια και οι επόμενες καρπόβιες. Οι προσβολές αρχίζουν να γίνονται ορατές από το στάδιο του μούρου. Οι ζημιές που προκαλούνται από τις καρπόβιες γενιές είναι οι σημαντικότερες γιατί καταστρέφουν την παραγωγή. Οι ζημιές από την ανθόβια γενιά δεν θεωρούνται καθοριστικές γιατί κινούνται μέσα στα πλαίσια της φυσιολογικής ανθόρροιας. Προσβολή από την ευδεμίδα ευνοεί δευτερεύουσες μολύνσεις από βοτρύτη και άλλα παθογόνα καθώς και είσοδο της δροσόφιλας κατά την ωρίμανση και ανάπτυξη της όξινης σήψης. Παρόμοιες ζημιές με την ευδεμίδα προκαλεί και η κοχυλίδα (Eupoecilia ambiguella οικ. Tortricidae, τάξη Lepidoptera) η οποία όμως δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στην Ελλάδα.
Η πυραλίδα της αμπέλου (Sparganothis pilleriana, οικ. Tortricidae, τάξη Lepidoptera) και το σκουλήκι των ματιών (Ino ampelophaga, οικ. Zygaenidae, τάξη Lepidoptera) προσβάλουν τους οφθαλμούς, τα φύλλα και τους βότρεις. Οι προνύμφες τους τρέφονται αρχικά με τους φουσκωμένους οφθαλμούς και στη συνέχεια και με τη νεαρή βλάστηση. Σε περιπτώσεις εκτεταμένης προσβολής καταστρέφονται πολλοί οφθαλμοί και μπορεί να προκαλέσουν σημαντική μείωση της παραγωγής.
Οι προνύμφες της πεταλούδας Holocacista rivillei (οικ. Heliozelidae, τάξη Lepidoptera) ορύσσουν οφιοειδείς στοές στα φύλλα οι οποίες στη συνέχεια διευρύνονται καθώς το έντομο νυμφώνεται. Στην Ελλάδα δεν προκαλεί σημαντικές ζημιές.
Ο θρίπας της Καλιφόρνια (Frankliniella occidentalis) προσβάλλει άνθη, ράγες και τους άξονες της ταξικαρπίας και προκαλεί χλωρώσεις, ασημόχρωση, προσβάλλει τα άνθη προκαλώντας νεκρώσεις και ανθόρροια και τους καρπούς, όπου παρατηρούνται παραμορφώσεις και εσχαρώσεις. Προκαλεί μείωση της εμπορικής αξίας των επιτραπέζιων ποικιλιών και στις οπές μπορεί να αναπτυχθούν δευτερογενείς μικροοργανισμοί.
Ο θρίπας της αμπέλου (Drepanothrips reuteri) προσβάλει τη νεαρή βλάστηση (οφθαλμούς, φύλλα, άνθη, βλαστούς) και προκαλεί βραχυγονάτωση, μικροφυλλία και παραμόρφωση φύλλων και γενικά μη φυσιολογική ανάπτυξη των οργάνων του φυτού. Τα νύγματά τους (τσιμπήματα) καταλήγουν σε εσχαρώσεις στις ράχες των σταφυλιών και στις ράγες, υποβαθμίζοντας την εμπορική αξία της παραγωγής. Επιπλέον τα σημεία προσβολής μπορεί να αποτελέσουν εισόδους για δευτερογενείς προσβολές.
Η φυλλοξήρα της αμπέλου (Viteus vitifoliae) είναι μια πολυμορφική αφίδα, η οποία έχει διαφορετικό βιολογικό κύκλο στα ευρωπαϊκά και στα αμερικάνικα είδη αμπέλου. Στα ευρωπαϊκά είδη συναντάται κυρίως η ριζόβια μορφή, η οποία απομυζά τους χυμούς από τα ριζίδια και τις ρίζες δημιουργώντας φυμάτια και εξογκώματα. Ακολουθεί σήψη και πλήρης καταστροφή του ριζικού συστήματος που συνοδεύεται από υπέργεια χλώρωση, ξήρανση φύλλων, φυλλόπτωση και ξήρανση ολόκληρου του φυτού χωρίς να βλέπουμε αφίδες. Στα αμερικάνικα είδη συναντώνται πέντε μορφές φυλλοξήρας: η κηκιδόβια, η ριζόβια, η φυλογόνος, η αρσενική και η θηλυκή, οι οποίες εναλλάσσονται κατά τη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου. Χαρακτηριστικό σημείο της κηκιδόβιας μορφής είναι η δημιουργία κηκίδων οι οποίες είναι θύλακες 4-5 mm με άνοιγμα στην άνω πλευρά του φύλλου και προκαλούνται από τα νύγματα των αφίδων. Τα συμπτώματα στο υπέργειο μέρος του πρέμνου είναι χλώρωση, ξήρανση φύλλων, φυλλόπτωση και ξήρανση ολόκληρου του φυτού.
Η ερίνωση προκαλείται από το άκαρι Colomerus vitis ή Eriophyes vitis. Στη χώρα μας συναντώνται η φυλή της ερίνωσης και η φυλή των ματιών. Το άκαρι διαχειμάζει στους οφθαλμούς και συμπληρώνει πολλές γενεές το χρόνο. Η φυλή της ερίνωσης προσβάλλει τα φύλλα και δημιουργεί χαρακτηριστικές κηλίδες που εμφανίζονται ως ανώμαλες διογκώσεις στην επάνω επιφάνειά τους. Σε περιπτώσεις σοβαρής προσβολής μπορεί να παρατηρηθεί ανάσχεση της ανάπτυξης των βλαστών και ζημιές στις ταξιανθίες. Η φυλή των ματιών, η οποία προκαλεί τη σοβαρότερη ζημιά, προσβάλλει τους οφθαλμούς, με αποτέλεσμα είτε να μην εκπτύσσονται είτε να δίνουν ασθενική και παραμορφωμένη βλάστηση. Κατά συνέπεια μειώνεται η παραγωγή.
Ο τετράνυχος (Tetranychus urticae και Panonychus ulmi) προσβάλει κυρίως τα φύλλα αλλά μπορεί να προσβληθούν επίσης τα στελέχη, τα άνθη και οι καρποί. Στα φύλλα προκαλεί χλώρωση στην επάνω επιφάνεια ενώ στην κάτω επιφάνεια διακρίνονται ως ασημόχρωμες και ελαφρά βυθισμένες κηλίδες οι θέσεις των αποικιών τους. Σε έντονη προσβολή τα φύλλα καρουλιάζουν, ξηραίνονται και πέφτουν με αποτέλεσμα την ολοκληρωτική απώλεια της παραγωγής. Σε ελαφριά προσβολή είναι δυνατό να προκληθεί μείωση στην ανάπτυξη των βλαστών και μη ικανοποιητική ωρίμανση των σταφυλιών και αργότερα του ξύλου.
Η καστανή εσχάρωση προκαλείται από το άκαρι Brevipalpus lewisi (οικ. Tenuipalpidae, τάξη Acariformes), το οποίο προσβάλει τα πράσινα, τρυφερά τμήματα του φυτού, συμπεριλαβανομένων των ταξιανθιών και ταξικαρπιών και μπορεί να προκαλέσει σοβαρή ζημιά στην παραγωγή. Χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι η εμφάνιση σκούρου μεταχρωματισμού στα σημεία της προσβολής που εξελίσσεται σε εσχάρωση, η οποία όταν δημιουργείται στις ράγες τις καθιστά μη εμπορεύσιμες.
Ο κίτρινος τετράνυχος Eotetranychus carpini (οικ. Tetranychidae, τάξη Acariformes) προσβάλει τους οφθαλμούς, τα φύλλα, τους μίσχους και τους βλαστούς και προκαλεί βραχυγονάτωση, παραμόρφωση και σχίσιμο των φύλλων και περιφερειακή νέκρωση του ελάσματος και σε εκτεταμένες προσβολές μαρασμό του πρέμνου. Υποβαθμίζουν ποιοτικά και ποσοτικά την παραγωγή ενώ προκαλούν ανομοιομορφία και καθυστέρηση στην ωρίμανση των σταφυλιών και του ξύλου των κληματίδων.
Οι ψευδόκοκκοι του γένους Planococcus προσβάλλουν όλα τα φυτικά μέρη του αμπελιού. Οι ζημιές που προκαλούν είναι τόσο άμεσες λόγω της μύζησης των χυμών, όσο και έμμεσες, λόγω της έκκρισης μελιτώματος και της ανάπτυξης καπνιάς. Ως αποτέλεσμα, τα πρέμνα εξασθενούν και οι καρποί υποβαθμίζονται εμπορικά.
Οι ψευδόκοκκοι (Pulvinaria vitis, οικ. Coccidae, τάξη Homoptera) εγκαθίστανται κυρίως στην κάτω επιφάνεια των φύλλων κατά μήκος του κεντρικού νεύρου και λιγότερες κατά μήκος δευτερευόντων νεύρων, όπου μυζούν τους χυμούς, ενώ πάνω στα μελιτώδη εκκρίματά τους αναπτύσσονται μύκητες της καπνιάς.
Ο ωτιόρρυγχος (Otiorhynchus spp., οικ. Curculionidae, τάξη Coleoptera) που ανήκει στα κολεόπτερα, είναι ένα σκαθάρι που προσβάλει ως ακμαίο τα φύλλα, τους οφθαλμούς και την τρυφερή βλάστηση ενώ η προνύμφη του τρέφεται από τις ρίζες. Στα φύλλα προκαλούν περιφερειακά φαγώματα. Η ζημιά στους οφθαλμούς και τους βλαστούς επηρεάζει την σοδειά του επόμενου έτους.
Το σκαθάρι Anomala vitis (οικ. Scarabidae, τάξη Coleoptera) τρώει τα φύλλα, τους οφθαλμούς, τις τρυφερές κορυφές των βλαστών και τους καρπούς του αμπελιού. Οι ζημιές που προκαλεί είναι συνήθως σπαραδικές.
Ο τσιγαρολόγος ή τσιγαράς της αμπέλου ανήκει στο είδος Buctiscus betulae (οικ. Attelabidae, τάξη Coleoptera) και τρέφεται από το παρέγχυμα των φύλλων και το φλοιό τρυφερών βλαστών. Τα θηλυκά ωοτοκούν μέσα σε τυλιγμένα φύλλα που θυμίζουν τσιγάρο. Οι ζημιές είναι συνήθως σποραδικές.
Τα σκαθάρια Sinoxylon sexdentatum και Schistocerus bimaculatus (οικ. Bostrychidae, τάξη Coleoptera) είναι ξυλοφάγα έντομα τα οποία δημιουργούν στοές στις κληματίδες και στις μασχάλες των οφθαλμών, όπου ωοτοκούν.
Τα τζιτζικάκια (οικ. Cicadellidae, τάξη Homoptera) νύσσουν και μυζούν τα φύλλα, τους βλαστούς και άλλα όργανα. Προσβάλλουν πολλά είδη φυτών και στο αμπέλι προκαλούν καρούλιασμα της περιφέρειας των φύλλων και μεταχρωματισμό της σε κόκκινο ή κίτρινο, ανάλογα με την ποικιλία. Ορισμένα τζιτζικάκια είναι φορείς ιώσεων.

ΘΡΕΨΗ - Βασική λίπανση

Η βασική λίπανση του αμπελιού στοχεύει αφενός στην παροχή της απαραίτητης για την καλλιέργεια οργανικής ουσίας, η οποία διατηρεί τη δομή του εδάφους και βελτιώνει την υδατοϊκανότητά του και αφετέρου στην κάλυψη μέρους ή του συνόλου των θρεπτικών αναγκών της καλλιέργειας, ανάλογα με την κατεύθυνση, τη διενέργεια ποτισμάτων, την ηλικία και το έδαφος του αμπελώνα. Είναι σημαντικό κατά τη βασική λίπανση του αμπελιού να λαμβάνεται υπόψιν ότι τα πρέμνα, κατά την έξοδό τους από το λήθαργο και μέχρι λίγο πριν την άνθιση, χρησιμοποιούν τα δικά τους αποθέματα αζώτου κινητοποιώντας οργανικό άζωτο από τις ρίζες και τα μόνιμα μέρη τους. Επίσης πρώιμη αζωτούχος λίπανση κατά την έναρξη της βλάστησης ενισχύει τη ζωηρότητα των βλαστών εις βάρος της παραγωγής και για το λόγο αυτό πρέπει να παρέχεται, όταν αυτό είναι απαραίτητο, μόνο άζωτο βραδείας αποδέσμευσης.

Στους ξηρικούς αμπελώνες, όπου δεν υπάρχει άλλη επιλογή, κατά τη βασική λίπανση δίνεται όλη η ποσότητα των απαιτούμενων θρεπτικών στοιχείων που έχει υποδείξει η ανάλυση εδάφους ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες σε άζωτο, φώσφορο, κάλιο, μαγνήσιο και ιχνοστοιχεία.

Στους αρδευόμενους αμπελώνες κατά τη βασική λίπανση παρέχονται τα 2/3 της απαιτούμενης ποσότητας σε Ν και Κ, και τα 3/4 του Ρ και Mg.

Σε περιοχές με χαμηλές βροχοπτώσεις ή σε βαριά αργιλώδη εδάφη η βασική λίπανση διενεργείται κατά τον Δεκέμβριο-Ιανουάριο ώστε τα θρεπτικά στοιχεία να έχουν το χρόνο να διαλυτοποιηθούν από τις χειμερινές βροχές, ενώ σε περιοχές με υψηλές βροχοπτώσεις ή σε ελαφρά εδάφη διενεργείται κατά το τέλος του χειμώνα ή νωρίς την άνοιξη ώστε να αποφεύγονται οι εκπλύσεις.

Οι προτάσεις της HUMOFERT ΑΒΕΤΕ για τη βασική λίπανση του αμπελιού είναι:

• Οργανικό λίπασμα σταδιακής αποδέσμευσης BIOFERTIN τύπος NPK 6-8-15
• Οργανικό λίπασμα σταδιακής αποδέσμευσης ECO PLANT FOOD τύπος NPK 4-6-10
• Οργανικό λίπασμα σταδιακής αποδέσμευσης GRENA SPECIAL 5-3-2
• Μίγμα ιχνοστοιχείων ELEM-MIX ή DIA-MIX

ΘΡΕΨΗ - Επιφανειακή λίπανση

Με την επιφανειακή λίπανση του αμπελιού, η οποία προφανώς διενεργείται μόνο σε ποτιστικούς αμπελώνες, αποσκοπούμε να συμπληρώσουμε τη βασική λίπανση και να καλύψουμε πλήρως τις ανάγκες της καλλιέργειας σε άζωτο, φώσφορο και κάλιο, ώστε να πετύχουμε ισορροπημένη ανάπτυξη, ανθοφορία και καρποφορία. Έτσι, το μεγαλύτερο μέρος του υπολειπόμενου αζώτου παρέχεται στο διάστημα μεταξύ έναρξης της βλάστησης και έναρξης του γυαλίσματος, ενώ ποσοστό 5% της αζωτούχου λιπάνσεως παρέχεται το φθινόπωρο μετά τον τρύγο και πριν τη φυλλόπτωση ώστε να αποθηκευτεί στα πρέμνα και να χρησιμοποιηθεί κατά την έναρξη της επόμενης βλαστικής περιόδου. Ο υπολειπόμενος φώσφορος παρέχεται στο διάστημα μεταξύ έναρξης της βλάστησης και έναρξης του γυαλίσματος, ενώ η παροχή καλίου συμπληρώνεται στο διάστημα αμέσως μετά την καρπόδεση και μέχρι την ολοκλήρωση της ωρίμανσης. Επιπλέον, με την επιφανειακή λίπανση φροντίζουμε να διατηρούμε καλή δομή του εδάφους, ώστε τα προϊόντα θρέψης να απορροφώνται στο μέγιστο από τα φυτά.

Τα προϊόντα που προτείνει η HUMOFERT ΑΒΕΤΕ για την επιφανειακή λίπανση του αμπελιού είναι:

• Υδατοδιαλυτά λιπάσματα FAST GROW και FAST GROW DRIP
• Οργανικό λίπασμα BIOFERTIN-S 15-0-0
• Οργανοχουμικά λιπάσματα STRONG, STRONG-26 και STRONG-CAB
• Φυσικοί ενεργοποιητές εδάφους ACT-1 και MUST

ΘΡΕΨΗ - Διαφυλλική λίπανση

Οι διαφυλλικοί ψεκασμοί με υδατοδιαλυτά και υγρά λιπάσματα και βιοδιεγέρτες ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε σταδίου του αμπελιού έχουν πολύ σημαντικά οφέλη. Η απορρόφηση των θρεπτικών στοιχείων από τα φύλλα είναι άμεση, η ποσότητα των εφαρμοζόμενων λιπασμάτων μικρή και επιπλέον, επειδή στις περισσότερες περιπτώσεις είναι εφικτός ο συνδυασμός των λιπασμάτων με τα φυτοπροστατευτικά σκευάσματα, δεν προστίθεται εργατικό κόστος και καύσιμα για την εφαρμογή.

Η HUMOFERT ΑΒΕΤΕ διαθέτει μεγάλη γκάμα υδατοδιαλυτών και υγρών λιπασμάτων και βιοδιεγερτών, κατάλληλων για τη διαφυλλική λίπανση του αμπελιού:

• Υδατοδιαλυτά λιπάσματα FAST GROW και FAST GROW PLUS
• Υγρά λιπάσματα GROWER
• Υγρό λίπασμα αζώτου-βορίου-φυκιών ΝΒΑ και φωσφόρου-καλίου-φυκιών DOUBLE
• Υγρό λίπασμα θείου SLUD και θειοθειικού καλίου THIO-S-KAL
• Εκχυλίσματα φυκιών ACADIAN και PROTON-P
• Βιοδιεγέρτης ανάπτυξης PERFECT
• Βιοδιεγέρτες ανάπτυξης- καρπόδεσης STIMPLEX και NATREG
• Βιοδιεγέρτης καρπόδεσης S-M-F
• Βιοδιεγέρτης ωρίμανσης BRIX-IN
• Οργανικά λιπάσματα με αμινοξέα FISH-FERT, AMINAL και BIOFERTIN-L 2-0,5-4

ΤΡΟΦΟΠΕΝΙΕΣ - Ιχνοστοιχεία

Για την πρόληψη των τροφοπενιών που εμφανίζονται στο αμπέλι συστήνουμε τη χρήση μιγμάτων ιχνοστοιχείων αλλά και μεμονωμένων ιχνοστοιχείων για την πρόληψη και καταπολέμηση στοχευμένων τροφοπενιών. Επειδή τα περισσότερα ιχνοστοιχεία βρίσκονται σε χηλική μορφή, η αφομοίωσή τους από τα φυτά είναι πολύ γρήγορη και γι' αυτό είναι πολύ αποτελεσματικά στη μείωση της εμφάνισης και στη διόρθωση των τροφοπενιών.

Η HUMOFERT ΑΒΕΤΕ για την κάλυψη των αναγκών του αμπελιού σε ιχνοστοιχεία προτείνει:

• Μίγματα ιχνοστοιχείων COMBI-MIX, ELEM-MIX και DIA-MIX

ΤΡΟΦΟΠΕΝΙΕΣ - Μαγνήσιο

Έλλειψη μαγνησίου ή αδυναμία πρόσληψής του από το φυτό προκαλεί τη φυσιολογική ασθένεια «ξήρανση ράχης». Η ξήρανση ράχης ξεκινά με νέκρωση του κεντρικού και κατόπιν των πλάγιων αξόνων των βότρεων και συνεχίζεται με διακοπή της ανάπτυξης και ωρίμανσης των ραγών, οι οποίες τελικά αφυδατώνονται και ξεραίνονται.

Οι λύσεις της HUMOFERT ΑΒΕΤΕ για την πρόληψη και αντιμετώπιση της τροφοπενίας μαγνησίου στο αμπέλι περιλαμβάνουν τα σκευάσματα:

• Λίπασμα μαγνησίου ELEM-MG
• Λίπασμα μαγνησίου με αμινοξέα AMINA-MAG

ΤΡΟΦΟΠΕΝΙΕΣ - Βόριο

Τροφοπενία βορίου προκαλεί ανεπαρκή γονιμοποίηση με αποτέλεσμα μειωμένη καρπόδεση, αραιοραγία και ανισοραγία και επομένως μειωμένη και υποβαθμισμένη ποιοτικά παραγωγή.

Η HUMOFERT ΑΒΕΤΕ προτείνει τα παρακάτω λιπάσματα βορίου για την καλλιέργεια του αμπελιού:

• Υγρό λίπασμα ψευδαργύρου-βορίου-μολυβδαινίου με αμινοξέα ΑΜΙΝΑ-ZIBOMO
• Υγρό λίπασμα βορίου BORONIL
• Υγρό λίπασμα βορίου με εκχύλισμα φυκιών SEABOR
• Λίπασμα βορίου σε υδατοδιαλυτή σκόνη ELEM-B
• Μίγμα βορίου-αμινοξέων σε υδατοδιαλυτή σκόνη DIA-B

ΤΡΟΦΟΠΕΝΙΕΣ – Ψευδάργυρος

Έλλειψη ψευδαργύρου οδηγεί σε μικροφυλλία και συνήθως σε μικρό μέγεθος βότρεων που έχουν μειωμένη ανταγωνιστικότητα στην αγορά.

Η HUMOFERT ΑΒΕΤΕ προτείνει τα παρακάτω λιπάσματα ψευδαργύρου για την καλλιέργεια του αμπελιού:

• Υγρό λίπασμα ψευδαργύρου-βορίου-μολυβδαινίου με αμινοξέα ΑΜΙΝΑ-ZIBOMO και υγρό λίπασμα ψευδαργύρου AMINA-ZN
• Λίπασμα ψευδαργύρου σε υδατοδιαλυτή σκόνη ELEM-ZN

ΤΡΟΦΟΠΕΝΙΕΣ - Σίδηρος

Έλλειψη σιδήρου στο αμπέλι οδηγεί σε χλώρωση και σε οξεία κατάσταση σε απώλεια καρπών.

Η HUMOFERT ABETE για την κάλυψη των αναγκών του αμπελιού σε σίδηρο προτείνει:

• Χηλικός σίδηρος FERRUM, FERILION και ELEM-FE
• Υγρό λίπασμα σιδήρου με αμινοξέα AMINA-FE