Ευρύτομο της αμυγδαλιάς

Εχθρός: Eurytoma amygdali (Υμενόπτερα)

Βιολογικός κύκλος / ζημιά: Έχει μία γενιά/ έτος. Το αρσενικό ακμαίο έχει διαστάσεις 4-6 mm και το θηλυκό 6-8 mm και είναι μαύρο, γυαλιστερό με διαφανείς πτέρυγες. Η προνύμφη είναι λευκή άποδη με μήκος 5-7 mm και ζει μόνο μέσα στο αμύγδαλο, όπου τρέφεται από τη σάρκα του, διαχειμάζει και νυμφώνεται. Την άνοιξη γίνεται η έξοδος των ακμαίων από οπή που ανοίγουν. Τα αρσενικά άτομα εμφανίζονται 2-8 ημέρες νωρίτερα, παρατηρείται δηλαδή το φαινόμενο της πρωτανδρίας, η αναλογία αρσενικών:θηλυκά είναι 1:2 και τα θηλυκά εναποθέτουν ένα αυγό ανά καρπό.

Βλαστορύκτης

Εχθρός: Anarsia lineatella (Λεπιδόπτερα)

Βιολογικός κύκλος / ζημιά: Ολοκληρώνει 2-3 γενιές ανά έτος. Η προνύμφη έχει χρώμα σοκολατί με δακτυλίους και το τέλειο έχει χρώμα τεφρό και μήκος 7-8 mm. Διαχειμάζει ως προνύμφη σε στοές που φτιάχνει κοντά σε μασχάλη με οφθαλμούς και την άνοιξη αφήνει τη στοά της και εισέρχεται σε νεαρό βλαστό όπου ορύσσει νέα στοά. Το Μάιο-Ιούνιο ωοτοκεί στους καρπούς. Η πρώτη γενιά ακμαίων τρέφεται επιφανειακά από τους καρπούς ενώ η δεύτερη γενιά εισέρχεται στον καρπό, που είναι κοντά στην ωρίμανση, και τρέφεται εσωτερικά από τη σάρκα του.

Η ψώρα του San Jose

Εχθρός: Quadraspidiotus perniciosus (Ομόπτερα)

Βιολογικός κύκλος / ζημιά: Η ψώρα του San Jose είναι κοκκοειδές που προσβάλλει τη ροδακινιά, τη νεκταρινιά, τη βερικοκιά, την κερασιά και τη δαμασκηνιά, καθώς και τη μηλιά και την αχλαδιά. Έχει 3 γενεές το χρόνο και διαχειμάζει κυρίως ως ενήλικο θηλυκό, το οποίο γεννά τις νεαρές έρπουσες (ζωοτόκα). Το δεύτερο και τρίτο στάδιο είναι ακίνητα και αποκτούν ασπίδιο, που τα προστατεύει. Τα όργανα που προσβάλλονται είναι ο κορμός, οι βραχίονες, οι βλαστοί και οι καρποί. Οι κλάδοι, οι βλαστοί και ο κορμός καλύπτονται από τα ασπίδια του κοκκοειδούς και σε σοβαρές προσβολές προκαλείται αποξήρανση. Οι καρποί, αν προσβληθούν σε αρχικά στάδια της ανάπτυξής τους, παρουσιάζουν παραμορφώσεις και μικροκαρπία, ενώ αν προσβληθούν κοντά στην ωρίμανση, εμφανίζουν κόκκινες κηλίδες. Η προσβολή φύλλων είναι πιο σπάνια και συμβαίνει όταν έχουμε πολύ μεγάλους πληθυσμούς του Q. perniciosus.

Καπνώδης ή μυλωνάς

Εχθρός: Capnodis tenebrionis (Κολεόπτερα)

Βιολογικός κύκλος / ζημιά: Το τέλειο άτομο έχει μήκος 1,5-3 cm, λευκό κεφάλι με μαύρες κηλίδες και μαύρο σώμα. Η προνύμφη είναι λευκή με σκούρο κεφάλι, έχει θώρακα πλατύτερο του υπόλοιπου σώματος και μήκος 6-10 cm. Διαχειμάζει σε διάφορα καταφύγια ως ακμαίο, το οποίο την άνοιξη εξέρχεται και τρέφεται με φύλλα, κάτι που δεν αποτελεί σημαντική προσβολή. Το καλοκαίρι ωοτοκεί στο λαιμό του δέντρου και οι εκκολαπτόμενες προνύμφες εισέρχονται στο λαιμό, δημιουργούν στοά κάτω από το φλοιό αλλά και μέσα στο ξύλο, που προχωράει προς τα πάνω φτάνοντας και ξεπερνώντας ακόμα και το 1,5 μέτρο. Οι προνύμφες στη συνέχεια νυμφώνονται σε θάλαμο κοντά στο φλοιό στο λαιμό του δέντρου και διαχειμάζουν. Τα νεαρά δεντρύλλια νεκρώνονται άμεσα ενώ τα μεγάλα δέντρα υφίστανται σοβαρή ζημιά και τελικά νεκρώνονται.

Σφαιρολεκάνιο

Εχθρός: Spaerolecanium prunastri (Ημίπτερα)

Βιολογικός κύκλος / ζημιά: Έχει μια γενιά το χρόνο. Το σώμα του είναι μαύρο και ημισφαιρικό. Διαχειμάζει ως νύμφη 2ου σταδίου, τα ενήλικα εμφανίζονται το Μάρτιο-Απρίλιο και ωριμάζουν από αρχές Ιουνίου. Οι κινητές μορφές του εμφανίζονται κατά τον Ιούνιο με Ιούλιο.

Σκολύτης

Εχθρός: Scolytus rugulosus (Κολεόπτερα)

Βιολογικός κύκλος / ζημιά: Το ακμαίο του είναι καστανό με μήκος 2-3 mm και η προνύμφη λευκή, άποδη και ευκέφαλη, μήκους 3-5 mm. Έχει 2 γενιές το χρόνο και διαχειμάζει ως ανεπτυγμένη προνύμφη στη στοά της, ενώ την άνοιξη τα ακμαία εξέρχονται και τρώνε τους οφθαλμούς και το φλοιό των τρυφερών βλαστών. Το ακμαίο ανοίγει μητρική στοά και ωοτοκεί κατά μήκος της σε βοθρία και μετά ανοίγει θυγατρικές στοές.

Ανθονόμος της αμυγδαλιάς

Εχθρός: Αnthonomus amygdali

Βιολογικός κύκλος / ζημιά: έχει μήκος 3-4mm, χρώμα σκούρο καστανό και ολοκληρώνει μία γενεά ανά έτος. Δραστηριοποιείται το χειμώνα και την άνοιξη, ενώ το καλοκαίρι τα ενήλικα άτομα επιβιώνουν σε προστατευμένες θέσεις πάνω ή κοντά στα δένδρα. Από τις αρχές Νοεμβρίου αρχίζουν να τρέφονται από τους οφθαλμούς και στη συνέχεια ωοτοκούν από τον Δεκέμβριο έως τέλος Φεβρουαρίου. Το θηλυκό εναποθέτει σε κάθε οφθαλμό ένα αυγό και οι προσβεβλημένοι οφθαλμοί ξηραίνονται και πέφτουν χωρίς να ανοίξουν.

Τετράνυχος

Εχθρός: Κίτρινος τετράνυχος (Tetranychus urticae, Tetranichidae), κόκκινος τετράνυχος (Panonychus ulmi, Tetranichidae) και το άκαρι Aculus schlechtendali (Eriophyidae).

Βιολογικός κύκλος / ζημιά: Οι τετράνυχοι προσβάλουν κυρίως τα φύλλα, από τα οποία απομυζούν τους χυμούς, προκαλώντας χλώρωση στην επάνω επιφάνεια ενώ στην κάτω επιφάνεια διακρίνονται οι θέσεις των αποικιών τους ως ασημόχρωμες και ελαφρά βυθισμένες κηλίδες. Σε έντονη προσβολή τα φύλλα καρουλιάζουν, ξηραίνονται και πέφτουν με αποτέλεσμα την ολοκληρωτική απώλεια της παραγωγής. Μπορεί να προσβληθούν επίσης τα στελέχη, τα άνθη και οι καρποί. Η δραστηριότητά τους κορυφώνεται στο τέλος της άνοιξης και το καλοκαίρι. Διαχειμάζουν στο στάδιο του αυγού και συμπληρώνουν πολλές γενεές το έτος.

Πράσινη αφίδα της ροδακινιάς

Εχθρός: Myzus persicae (Ημίπτερα)

Βιολογικός κύκλος / ζημιά: Το ενήλικο άτομο έχει σώμα σε σχήμα αμυγδάλου, μήκος 2 - 3 mm και χρώμα από κιτρινοπράσινο έως ροζ - κόκκινο. Επίσης μπορεί να είναι πτερωτό ή άπτερο. Έχει πολλές αλληλοκαλυπτόμενες γενιές και διαχειμάζει στο στάδιο του αυγού. Προκαλεί άμεση ζημιά στα δέντρα μέσω της διατροφής από τα φύλλα όταν οι αποικίες της είναι μεγάλες, άλλα σημαντικότερη είναι η έμμεση ζημιά λόγω της μετάδοσης ιών στα φυτά.

Τζιτζικάκι

Εχθρός: Empoasca spp (Ημίπτερα)

Βιολογικός κύκλος / ζημιά: Απομυζά τους χυμούς των τρυφερών φύλλων από την άνοιξη μέχρι τέλος καλοκαιριού. Προκαλεί ανάσχεση της ανάπτυξης των τρυφερών βλαστών, βραχυγονάτωση και ανάπτυξη κίτρινων κατσαρών φύλλων.

Κομβονηματώδεις

Εχθρός: Meloidogyne spp.

Βιολογικός κύκλος / ζημιά: Προκαλούν υπερτροφίες στις ρίζες, των οποίων το σχήµα και το µέγεθος ποικίλει ανάλογα µε το είδος του νηµατώδους. Ως αποτέλεσμα, το δέντρο παρουσιάζει χλώρωση, μειωμένη ανάπτυξη και σταδιακή µάρανση. Οι νηματώδεις αποτελούν μεγάλο πρόβλημα κατά τις επαναφυτεύσεις ροδακινεώνων καθώς και ως φορείς ιώσεων, οι οποίες μπορεί να είναι πιο καταστρεπτικές από τους νηματώδεις.

Εξώασκος

Παθογόνο: Ο μύκητας Taphrina deformans (Ασκομύκητας)

Συμπτώματα: Yπερπλασία, ανώμαλη πάχυνση και παραμόρφωση των φύλλων, καθώς και υπερπλασία άλλων μερών του υπέργειου τμήματος του φυτού. Τα φύλλα πέφτουν, το δέντρο σχηματίζει νέα υγιή βλάστηση και αυτό προκαλεί καρπόπτωση. Μπορεί να προσβληθούν τα άνθη, οι καρποί και οι τρυφεροί βλαστοί.

Συνθήκες ανάπτυξης: Διαχειμάζει στους οφθαλμούς ή στο φλοιό των κλάδων και του κορμού. Ευνοείται από υψηλή σχετική υγρασία και σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες (10-20°C).

Κορύνεο

Παθογόνο: Ο μύκητας Wilsonomyces carpophilus ή Stigmina carpophila ή Coryneum beijerinckii ή Clasterosporium carpophilum (Αδηλομύκητας).

Συμπτώματα: Στα φύλλα δημιουργούνται νεκρωτικές κηλίδες που αποξηραίνονται και πέφτουν, με αποτέλεσμα τα φύλλα να φαίνονται σχισμένα και ακολουθεί φυλλόπτωση. Στους καρπούς επίσης εμφανίζονται νεκρωτικές κηλίδες ενώ στους βλαστούς δημιουργούνται έλκη, με αποτέλεσμα την αποξήρανση οφθαλμών, ανθέων και «μπουκέτων». Συχνά στις κηλίδες και τα έλκη παρατηρείται έκκριση κόμμεος. Η ασθένεια μπορεί να προκαλέσει ξήρανση μεγάλων κλάδων ή και ολόκληρου του δέντρου.

Συνθήκες ανάπτυξης: Ο μύκητας διαχειμάζει στα έλκη των βλαστών και στους οφθαλμούς και θέλει υγρό καιρό και θερμοκρασίες 9-27°C για να αναπτυχθεί.

Ωίδιο

Παθογόνο: Ο μύκητας Sphaerotheca pannosa (Ασκομύκητας) με ατελή μορφή τον Oidium leucoconium.

Συμπτώματα: Προσβάλλει φύλλα, τρυφερούς βλαστούς, οφθαλμούς, άνθη και καρπούς, προκαλεί χλώρωση και ακολούθως νέκρωση. Χαρακτηριστικό σημείο της ασθένειας είναι η ανάπτυξη ενός τεφρόλευκου, αλευρώδους επιχρίσματος. Τα φύλλα παρουσιάζουν κατσάρωμα και παραμόρφωση και οι βλαστοί καχεκτική ανάπτυξη και κάμψη της κορυφής. Οι οφθαλμοί δεν εκπτύσσονται ή δίνουν καχεκτική βλάστηση. Στους καρπούς αναπτύσσονται υπόλευκες κηλίδες, ενώ ο ιστός γίνεται δερματώδης.

Συνθήκες ανάπτυξης: Ο μύκητας διαχειμάζει στους οφθαλμούς και ενίοτε στους βλαστούς. Τα κονίδιά του διασπείρονται με τον άνεμο και η ανάπτυξή του ευνοείται από ξηρό καιρό, ηλιοφάνεια και θερμοκρασίες 21-27°C.

Αδρομύκωση

Παθογόνο: Ο μύκητας Verticillium dahliae (Αδηλομύκητας)

Συμπτώματα: Ο μύκητας αναπτύσσεται μέσα στα αγγεία του φυτού, όπου παρατηρείται καστανός μεταχρωματισμός. Εκδηλώνεται χλώρωση, καρούλιασμα και ξήρανση των φύλλων, φυλλόπτωση και τελικά αποξήρανση των κλάδων ή και ολόκληρου του δέντρου. Χαρακτηριστικό των αδρομυκώσεων είναι η ημιπληγία, δηλαδή η εκδήλωση συμπτωμάτων αρχικά στη μία πλευρά των προσβεβλημένων φύλλων ή κλάδων, και στη συνέχεια στην άλλη.

Συνθήκες ανάπτυξης: Η ανάπτυξη της ασθένειας ευνοείται σε θερμοκρασίες 21-27°C. Το παθογόνο διαχειμάζει στα υπολείμματα καλλιεργειών και ζιζανίων στο έδαφος, η είσοδός του γίνεται από τη ρίζα και στη συνέχεια τα κονίδιά του μεταφέρονται και προσβάλλουν το υπέργειο τμήμα.

Σκωρίαση

Παθογόνο: Ο μύκητας Tranzschelia pruni-spinosae

Συμπτώματα: Στην πάνω μεριά των φύλλων δημιουργούνται πολυγωνικές κηλίδες, ενώ στις ίδιες θέσεις στην κάτω μεριά σχηματίζονται τα ουρεδοσπόρια του μύκητα. Τα φύλλα κιτρινίζουν και πέφτουν. Στους καρπούς εμφανίζονται κυκλικές, υδατώδεις κηλίδες, οι οποίες στη συνέχεια κιτρινίζουν, μαυρίζουν και αποκτούν δερματώδη υφή, ενώ μπορεί να σχηματιστούν και οι καρποφορίες του μύκητα πάνω τους. Γύρω απ’ τις κηλίδες στους καρπούς μπορεί να εμφανιστούν μικρά σκασίματα. Στους βλαστούς σχηματίζονται σκούρα έλκη απ’ όπου βγαίνουν οι καρποφορίες του μύκητα.

Συνθήκες ανάπτυξης: Ο μύκητας διαχειμάζει στους κλάδους και τα πεσμένα φύλλα των πυρηνόκαρπων, διασπείρεται με τον άνεμο και τη βροχή και η ανάπτυξή του ευνοείται από υγρό καιρό και θερμοκρασίες 22-25°C.

Νέκρωση βραχιόνων

Παθογόνο: Ο μύκητας Eutypa lata (Ασκομύκητας)

Συμπτώματα: Σχηματισμός διογκωμένων ελκών στους κλάδους και τον κορμό, που σχίζονται και παρατηρείται έκκριση κόμμεος. Τα έλκη ξεκινάνε πάντα από τις τομές κλαδέματος ή από πληγή και το ξύλο πίσω από τα έλκη και σε αρκετό βάθος παίρνει καστανό χρώμα. Οι προσβεβλημένοι κλάδοι γίνονται καχεκτικοί και πολλοί ξεραίνονται, ενώ σε νεαρά δέντρα που παρουσιάζουν έλκη χαμηλά στον κορμό μπορεί να παρατηρηθεί και αποπληξία.

Συνθήκες ανάπτυξης: Το παθογόνο σχηματίζει τις καρποφορίες του πάνω σε ξερά κομμάτια δέντρων και μεταφέρεται με τον άνεμο.

Κλαδοσπορίωση ή φουζικλάδιο

Παθογόνο: Ο μύκητας Venturia carpophila (Ασκομύκητας)

Συμπτώματα: Στους καρπούς σχηματίζονται κηλίδες, πάνω στις οποίες αναπτύσσονται οι καρποφορίες του μύκητα και αργότερα προκαλούνται σχισίματα. Στην πάνω επιφάνεια των φύλλων εμφανίζονται χλωρωτικές κηλίδες που σταδιακά ξεραίνονται και στην κάτω δημιουργούνται οι καρποφορίες. Στους βλαστούς οι κηλίδες είναι κυκλικές ή ελλειψοειδείς, αρχικά άχρωμες και σταδιακά σκουραίνουν και σχηματίζονται πάνω τους οι κονιδιοφόροι.

Συνθήκες ανάπτυξης: Ο μύκητας διαχειμάζει στους βλαστούς και διασπείρεται με τη βροχή και τον αέρα. Η ανάπτυξή του ευνοείται από υγρό καιρό και θερμοκρασίες 18-24°C.

Φαιά σήψη

Παθογόνο: Ο μύκητας Monilia laxa (Ασκομύκητας)

Συμπτώματα: Ξεκινάει από τα άνθη με καστανή σήψη και ξήρανση, που προχωράει σε ολόκληρη την ταξιανθία, στους βλαστούς και τους μεγαλύτερους κλάδους, όπου προκαλεί βύθιση του φλοιού και σχηματισμό έλκους. Το φυτό δημιουργεί επουλωτικό ιστό γύρω από το έλκος ενώ παρατηρείται και εκροή κόμμεος από τα έλκη και τις νεκρές κορυφές των κλάδων. Στους καρπούς σχηματίζεται αρχικά κυκλική κηλίδα, που επεκτείνεται πολύ γρήγορα. Η ασθένεια προκαλεί μείωση της παραγωγής και εξασθένηση των δέντρων.

Συνθήκες ανάπτυξης: Διαχειμάζει στις αποξηραμένες ταξιανθίες, τους μουμιοποιημένους καρπούς και τα έλκη. Την άνοιξη τα σπόρια διασπείρονται με τον άνεμο και τη βροχή και προσβάλλουν τους εκπτυσσόμενους ανθοφόρους οφθαλμούς. Η ασθένεια ευνοείται από υψηλή σχετική υγρασία και θερμοκρασίες 5-27°C.

Σήψη του λαιμού

Παθογόνο: Ωομύκητες του γένους Phytophthora

Συμπτώματα: Οι προσβολές εμφανίζονται στο λαιμό και τη βάση του κορμού και ξεκινούν από πληγές στις κύριες ρίζες ή το λαιμό. Ο φλοιός εξωτερικά γίνεται πιο σκούρος, βυθίζεται και μοιάζει βρεγμένος, ενώ η ασθένεια προχωράει προς τα κάτω και προς τα πάνω. Στα νεαρά δεντρύλλια η ασθένεια εξελίσσεται ταχύτατα και τα ξηραίνει ενώ στα μεγάλα δέντρα αρχικά εντοπίζεται σε ένα τμήμα του κορμού ή της ρίζας αλλά σταδιακά τον περιβάλει ολόκληρο και τότε το δέντρο ξηραίνεται. Στην προσβεβλημένη περιοχή του κορμού ο φλοιός σχίζεται και δημιουργείται έλκος ενώ σημειώνεται και έκκριση κόμμεος.

Συνθήκες ανάπτυξης: Τα σπόρια του μύκητα επιβιώνουν στο έδαφος και σε ασθενείς ιστούς. Μεταδίδεται με τη βροχή και το πότισμα.

Σηψιρριζίες

Παθογόνα: Οι μύκητες Armillaria mellea (Βασιδιομύκητας) και Rosellinia necatrix (Ασκομύκητας)

Συμπτώματα: Καχεξία, χλώρωση, φυλλόπτωση και τελικά ξήρανση. Η εξέλιξη της ασθένειας είναι αργή εκτός κι αν προσβάλλονται πολύ νεαρά δέντρα ή αν η προσβολή ξεκινάει από την κεντρική ρίζα, οπότε και είναι πολύ γρήγορη και το δέντρο εκδηλώνει αποπληξία. Η επέκταση του παθογόνου στο δεντροκομείο γίνεται κατά κηλίδες. Η μετάδοση της ασθένειας γίνεται είτε μέσω επαφής των ριζών είτε μέσω των ριζομόρφων των μυκήτων, που εξαπλώνονται εντός εδάφους αρκετά μέτρα από το δέντρο. Ο φλοιός αποκολλάται εύκολα και αναδύεται έντονη οσμή μανιταριού, ενώ μεταξύ του φλοιού και του ξύλου σχηματίζονται πυκνές λευκές μυκηλιακές πλάκες που μοιάζουν με βεντάλια.

Συνθήκες ανάπτυξης: Διαχειμάζουν με το μυκήλιο και τα ριζόμορφα στα προσβεβλημένα δέντρα, τις σηπόμενες ρίζες ή μέσα το έδαφος. Η ασθένεια ευνοείται από την υψηλή υγρασία.

Έλκος των κλαδίσκων

Παθογόνο: Ο μύκητας Fusicoccum amygdali (Αδηλομύκητας)

Συμπτώματα: Στη βάση των ετήσιων βλαστών σχηματίζονται βυθισμένα έλκη, συχνά παρατηρείται έκκριση κόμμεος, επί των ελκών σχηματίζονται πυκνίδια και οι βλαστοί αυτοί ξηραίνονται. Οι οφθαλμοί της επόμενης περιόδου δεν εκπτύσσονται ή δίνουν καχεκτικούς βλαστούς και άνθη που ξεραίνονται. Στα προσβεβλημένα φύλλα σχηματίζονται καστανές κηλίδες, το κέντρο των οποίων καλύπτουν πυκνίδια. Οι καρποί μπορεί να εμφανίσουν επίσης συμπτώματα. Η είσοδος του παθογόνου γίνεται από φυσικά ανοίγματα αλλά και με απ’ ευθείας διάτρηση της εφυμενίδας.

Συνθήκες ανάπτυξης: Διαχειμάζει στα έλκη των κλάδων και στα φύλλα. Ιδανικές συνθήκες ανάπτυξης είναι οι θερμοκρασίες 20-30°C και η υψηλή υγρασία.

Πολυστίγμωση της αμυγδαλιάς

Παθογόνο: Polystigma ochraceum (Ασκομύκητας)

Συμπτώματα: Τα φύλλα εμφανίζουν ελαφρώς υπερυψωμένες, κυκλικές ή ακανόνιστες κηλίδες, οι οποίες αρχικά είναι κίτρινες και μεγαλώνοντας γίνονται ερυθρές και καστανές. Επίσης παρατηρείται πάχυνση και κατσάρωμα των φύλλων και πρόωρη φυλλόπτωση.

Συνθήκες ανάπτυξης: Ο μύκητας διαχειμάζει στα πεσμένα φύλλα και τα ασκοσπόριά του διασπείρονται με τον άνεμο και τη βροχή, ενώ ο υγρός καιρός είναι απαραίτητος για τη βλάστησή τους.

Bακτηριακό έλκος

Παθογόνο: Tο βακτήριο Pseudomonas syringae

Συμπτώματα: Έλκη στους κλάδους, που ακολουθούνται από ξηράνσεις οφθαλμών, κεντριών και κλάδων και από εκροή κόμμεος. Εσωτερικά οι ιστοί γίνονται υδαρείς, καστανοί, διαποτίζονται με κόμμι και τελικά νεκρώνονται. Προς το τέλος της άνοιξης το φυτό επουλώνει το έλκος. Στα φύλλα σχηματίζονται κηλίδες που περιβάλλονται από κίτρινη άλω και πέφτουν αφήνοντας τρύπες από σκάγια.

Συνθήκες ανάπτυξης: Το παθογόνο εξέρχεται από τα έλκη των βλαστών, τους οφθαλμούς και τα κεντριά την άνοιξη με υγρό καιρό και μολύνει μόνο τα νεαρά φύλλα. Το φθινόπωρο, με την έναρξη των βροχών, λαμβάνουν χώρα οι μολύνσεις των κλάδων, των οφθαλμών και των κεντριών.

Βακτηριακό έλκος της αμυγδαλιάς

Παθογόνο: Το βακτήριο Pseudomonas amygdali

Συμπτώματα: Έλκη στους κλάδους και τον κορμό, που ξεκινάνε από τις ουλές των φύλλων ή από πληγές. Τα έλκη σχηματίζονται με διόγκωση του φλοιού, ο οποίος εν συνεχεία σχίζεται και αναπτύσσονται αργά για πολλά χρόνια καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.

Συνθήκες ανάπτυξης: Το βακτήριο πολλαπλασιάζεται μέσα στα έλκη, διασπείρεται με τη βοήθεια της βροχής και του ανέμου και η είσοδος σε νέα δέντρα γίνεται από πληγές, ουλές από την πτώση φύλλων ή άλλες πύλες εισόδου.

Καρκίνος

Παθογόνο: Το βακτήριο Agrobacterium tumefaciens

Συμπτώματα: Σχηματισμός όγκων σε διάφορα μέρη του φυτού και ιδιαίτερα στο λαιμό και τη ρίζα. Οι όγκοι αρχικά είναι μαλακοί και υπόλευκοι, ενώ σιγά σιγά γίνονται σκληροί και σκούροι, με τραχιά και ανώμαλη επιφάνεια. Το φθινόπωρο-χειμώνα νεκρώνονται και αποδιοργανώνονται ενώ την επόμενη άνοιξη σχηματίζονται καινούριοι. Τα ασθενή δέντρα γίνονται καχεκτικά, χλωρωτικά, δίνουν μικρή παραγωγή και πολλές φορές ξεραίνονται, ενώ οι ζημιές είναι ιδιαίτερα σοβαρές στα νεαρά δέντρα.

Συνθήκες ανάπτυξης: Το βακτήριο επιβιώνει στους όγκους και στο έδαφος και μολύνει τον ξενιστή του μέσω πληγών. Η μεταφορά του γίνεται με μολυσμένο πολλαπλασιαστικό υλικό, εργαλεία, ζώα και έντομα, με το νερό και το έδαφος. Ιδανικές θερμοκρασίες ανάπτυξης οι 14-28°C.

Νεκρωτική δακτυλιωτή κηλίδωση (ίωση)

Συμπτώματα: Η δημιουργία δακτυλιωτών κηλίδων στα φύλλα, που πέφτουν αφήνοντας τρύπες από σκάγια. Αμέσως μετά τη μόλυνση, παρατηρείται καθυστερημένη και αραιή ανάπτυξη των φύλλων, που γίνονται μικρά, παραμορφωμένα και έχουν ανώμαλη επιφάνεια. Τα άνθη είναι επίσης παραμορφωμένα και συνήθως δεν παράγουν καρπούς. Ο ιός μεταδίδεται με εμβολιασμό, σπόρο, γύρη, με το αγενές πολλαπλασιαστικό υλικό, με ακάρεα και νηματώδεις.

Μωσαϊκό της ροδακινιάς (ίωση)

Συμπτώματα: Κίτρινο μωσαϊκό στα φύλλα, κατσάρωμα και παραμόρφωση, μικροφυλλία, ανάπτυξη φύλλων σε μορφή ροζέτας και φυλλόπτωση. Νανισμός των δέντρων, καθυστέρηση στην έναρξη της βλάστησης και της άνθισης και βραχυγονάτωση. Ποικιλόχρωση των πετάλων και καρποί μικροί, με ανώμαλη επιφάνεια και σχήμα και καθυστερημένη ωρίμανση. Μεταδίδεται με τον εμβολιασμό, τα ακάρεα και το αγενές πολλαπλασιαστικό υλικό.

ΘΡΕΨΗ - Βασική λίπανση

Η βασική λίπανση με τύπους λιπασμάτων που περιέχουν τα 3 κύρια θρεπτικά στοιχεία Ν, Ρ, Κ σε αναλογία 1:1:3 είναι κατάλληλη για την αμυγδαλιά, εκτός και αν η ανάλυση εδάφους υποδεικνύει διαφορετικά. Με τη βασική λίπανση παρέχονται στην αμυγδαλιά το 20% του απαιτούμενου αζώτου, ολόκληρος ο φώσφορος και το 75% του καλίου, καθώς και οργανική ουσία, όταν αυτή απαιτείται. Η βασική λίπανση διενεργείται μέχρι τα τέλη χειμώνα και πριν η αμυγδαλιά εξέλθει από το λήθαργο, με διασκορπισμό και ενσωμάτωση των λιπασμάτων.

Οι προτάσεις της HUMOFERT ΑΒΕΤΕ για τη βασική λίπανση της αμυγδαλιάς είναι:

• Οργανοχημικά κοκκώδη λιπάσματα ECO plant FOOD
• Οργανικά κοκκώδη λιπάσματα BIOFERTIN
• Οργανικό λίπασμα σταδιακής αποδέσμευσης GRENA SPECIAL

ΘΡΕΨΗ - Επιφανειακή λίπανση

Με την επιφανειακή λίπανση της αμυγδαλιάς συμπληρώνεται η παροχή αζώτου και καλίου που δεν καλύφθηκαν με τη βασική λίπανση και διατηρούνται σε καλή κατάσταση οι φυσικοχημικές ιδιότητες του εδάφους. Στις ποικιλίες αμυγδαλιάς που είναι ιδιαιτέρως ευαίσθητες στην παρουσία αλάτων είναι πολύ σημαντικό να διατηρούνται τα επίπεδα αλάτων σε χαμηλά επίπεδα. Οι υπολειπόμενες ποσότητες αζώτου που δε δόθηκαν κατά τη βασική λίπανση δίνονται επιφανειακά σε 3-4 ποτίσματα από τη βλάστηση μέχρι το στάδιο της ανάπτυξης των καρπών και μια εφαρμογή μετασυλλεκτικά πριν τα δέντρα εισέλθουν σε λήθαργο για αποθήκευση και αξιοποίηση του αζώτου την επόμενη χρονιά. Η μετασυλλεκτική εφαρμογή μπορεί να γίνει και διαφυλλικά όσο το φύλλωμα του δέντρου είναι λειτουργικό. Στην περίπτωση μεταφύτευσης νεαρών δέντρων είναι καθοριστικής σημασίας η σωστή εγκατάστασή τους στο χωράφι και η δημιουργία γερής ρίζας.

Οι προτάσεις της HUMOFERT ΑΒΕΤΕ για την επιφανειακή λίπανση της αμυγδαλιάς είναι:

• Υδατοδιαλυτά NPK λιπάσματα FAST GROW plus και FAST GROW
• Ενεργοποιητές εδάφους BOMBA
• Διορθωτικό αλατούχων εδαφών FREE ROOT
• Βιοδιεγέρτης ριζοβολίας RIZOCYN

ΘΡΕΨΗ - Διαφυλλική λίπανση

Η εφαρμογή των θρεπτικών στοιχείων αλλά και των αμινοξέων και βιοδιεγερτών μπορεί να γίνει μέσω διαφυλλικών ψεκασμών στην αμυγδαλιά. Η εφαρμογή αμινοξέων στο στάδιο της διαφοροποίησης των οφθαλμών κατά τον Ιούλιο συμβάλλει ουσιαστικά στην εξασφάλιση πλούσιας ανθοφορίας την επόμενη χρονιά. Η απορρόφηση των θρεπτικών στοιχείων από τα φύλλα είναι άμεση, η ποσότητα των εφαρμοζόμενων λιπασμάτων μικρή και επιπλέον, επειδή στις περισσότερες περιπτώσεις είναι εφικτός ο συνδυασμός των λιπασμάτων με τα φυτοπροστατευτικά σκευάσματα, δεν προστίθεται εργατικό κόστος και καύσιμα για την εφαρμογή.

Η HUMOFERT ΑΒΕΤΕ διαθέτει μεγάλη γκάμα λιπασμάτων και προϊόντων θρέψης κατάλληλων για τη διαφυλλική λίπανση της αμυγδαλιάς:

• Υδατοδιαλυτά λιπάσματα FAST GROW plus και FAST GROW
• Υγρά λιπάσματα NUTRI MEAL fluid
• Υγρό λίπασμα αζώτου και βορίου με εκχύλισμα φυκιών NBA
• Εκχύλισμα φυκιών ACADIAN
• Φυσικός βιοδιεγέρτης ανάπτυξης – καρπόδεσης NATREG
• Φυσικός βιοδιεγέρτης ανάπτυξης και βελτίωσης του καρπού PERFECT
• Οργανικό λίπασμα με αμινοξέα AMINAL και BIOFERTIN-S
• Λίπασμα χαλκού για προστασία μετά το κλάδεμα DIA-CU

ΤΡΟΦΟΠΕΝΙΕΣ – Ιχνοστοιχεία

Για την πρόληψη των τροφοπενιών που εμφανίζονται στη αμυγδαλιά μπορούν να χρησιμοποιηθούν μίγματα ιχνοστοιχείων που περιέχουν όλα τα απαραίτητα για τη θρέψη των φυτών ιχνοστοιχεία. Επειδή τα περισσότερα ιχνοστοιχεία των μιγμάτων βρίσκονται σε χηλική μορφή, η αφομοίωσή τους από τα δέντρα είναι πολύ γρήγορη και γι' αυτό είναι πολύ αποτελεσματικά στη μείωση της εμφάνισης τροφοπενιών.

Η HUMOFERT ΑΒΕΤΕ για την κάλυψη των αναγκών σε μικροστοιχεία της αμυγδαλιάς προτείνει:

• Μίγμα ιχνοστοιχείων σε σκόνη ELEM-MIX
• Μίγμα ιχνοστοιχείων με αμινοξέα σε σκόνη DIA-MIX
• Μίγμα ιχνοστοιχείων σε σκόνη COMBI-MIX
• Μίγμα ιχνοστοιχείων σε σκόνη MULTI-MIX
• Υγρό μίγμα ιχνοστοιχείων με αμινοξέα AMINA-MIX

ΤΡΟΦΟΠΕΝΙΕΣ - Βόριο

Η τροφοπενία βορίου είναι αρκετά συνηθισμένη στην αμυγδαλιά και επιδρά άμεσα στην παραγωγή αφού μειώνει την καρπόδεση. Επίσης προκαλεί απουσία ή περιορισμένη ανάπτυξη του σπέρματος, έκκριση κόμμεος στους καρπούς και αποξήρανση των κορυφών των βλαστών.

Η HUMOFERT ΑΒΕΤΕ για την αντιμετώπιση της τροφοπενίας βορίου στη αμυγδαλιά προτείνει:

• Υγρό λίπασμα ψευδαργύρου-βορίου-μολυβδαινίου με αμινοξέα AMINA-ZiBoMo
• Μίγμα Βορίου-Αμινοξέων σε υδατοδιαλυτή σκόνη DIA-B
• Λίπασμα Βορίου σε υδατοδιαλυτή σκόνη ELEM-B
• Υγρό λίπασμα βορίου BORONIL
• Υγρό λίπασμα βορίου με εκχύλισμα φυκιών SEABOR

ΤΡΟΦΟΠΕΝΙΕΣ - Ψευδάργυρος

Η τροφοπενία ψευδαργύρου στη αμυγδαλιά ζημιώνει την παραγωγή, καθώς μειώνει την καρπόδεση αλλά και το τελικό μέγεθος των καρπών. Επίσης προκαλεί βραχυγονάτωση και έκπτυξη μικρών και χλωρωτικών φύλλων σε ροζέτα.

Τα σκευάσματα ψευδαργύρου που προτείνει η HUMOFERT ΑΒΕΤΕ για την καλλιέργεια της αμυγδαλιάς είναι:

• Υγρό λίπασμα ψευδαργύρου-βορίου-μολυβδαινίου με αμινοξέα AMINA-ZiBoMo
• Χηλικός ψευδάργυρος ELEM-ZN
• Υγρό λίπασμα ψευδαργύρου με αμινοξέα AMINA-ZN

ΕΧΘΡΟΙ

Η HUMOFERT ABETE για προστασία της αμυγδαλιάς από βλαστορύκτη προτείνει:

• Μικροβιακό διάλυμα BACTAMIN

Για την προστασία από το βλαστορύκτη με BACTAMIN σημαντικό ρόλο παίζει η παρακολούθηση του πληθυσμού με τη χρήση φερομονικών παγίδων. Εφαρμογές με BACTAMIN κατά των διαχειμαζουσών προνυμφών γίνονται το χειμώνα με ψεκασμούς του κορμού και των βραχιόνων μέρες που οι θερμοκρασίες δεν πέφτουν κάτω από 10°C και αρχές της άνοιξης με ψεκασμούς των βλαστών. Οι ψεκασμοί επαναλαμβάνονται για κάθε γενιά.

Η HUMOFERT ABETE για προστασία της αμυγδαλιάς από ευρύτομο, ψώρα του San Jose, σφαιρολεκάνιο, σκολύτη, τετράνυχο, ανθονόμο και καπνώδη προτείνει:

• Μικροβιακό διάλυμα BIOGUN
• Διαφυλλικό λίπασμα με εντομοαπωθητική δράση PLANT CARE

Η προστασία από το ευρύτομο με BIOGUN γίνεται με βάση την παρακολούθηση της εμφάνισης των ακμαίων. Συνιστάται σε μικρούς αμυγδαλεώνες η καταστροφή καρπών που έχουν μείνει πάνω στα δέντρα το χειμώνα, ενώ ψεκασμοί γίνονται ταυτόχρονα με την έξοδο των ακμαίων από τα αμύγδαλα το πρωί, καθώς είναι έντομο ημερόβιο.

Για προστασία από την ψώρα του San Jose και το σφαιρολεκάνιο εφαρμόζονται τα BIOGUN και BIOARM στα μέσα Μαΐου κατά των νεαρών ερπουσών προνυμφών 1ου σταδίου, στα μέσα Ιουνίου κατά της 2ης γενιάς και στα μέσα Οκτωβρίου κατά της 3ης γενιάς.

Για επιτυχημένη προστασία από τον τετράνυχο πρέπει να γίνεται έλεγχος στους οπωρώνες και επέμβαση με BIOGUN μόλις ο πληθυσμός ξεπεράσει το κατώφλι οικονομικής ζημίας (5 τετράνυχοι ανά φύλλο).

Στις μειωμένες από προσβολές από σκολύτη με τη χρήση του BIOGUN συμβάλλει η διατήρηση των δέντρων σε καλή κατάσταση, ενώ επίσης συνιστώνται η κοπή των προσβεβλημένων κλάδων και η ανάρτηση παγίδων ωοτοκίας.

Εφαρμογές του BIOGUN για προστασία από τον ανθονόμο γίνονται τον Απρίλιο-Μάιο, αν ο πληθυσμός των ακμαίων είναι υψηλός αλλά και το φθινόπωρο, αν ο ενήλικος πληθυσμός του εντόμου πάνω στα δένδρα είναι πυκνός.

Το BIOGUN εφαρμόζεται με ψεκασμό για προστασία από τον καπνώδη την άνοιξη και το καλοκαίρι κατά των ακμαίων ενώ οι προνύμφες αντιμετωπίζονται με πότισμα με BIOGUN γύρω από το λαιμό. Επιπλέον, μπορεί να χρησιμοποιηθεί η πικραμυγδαλιά ως ανθεκτικό υποκείμενο ενώ σε μικρούς οπωρώνες τα ακμαία μπορούν να συλλέγονται και να θανατώνονται. Δέντρα που λιπαίνονται και αρδεύονται σωστά δεν αντιμετωπίζουν σοβαρές προσβολές.

Η HUMOFERT ABETE για προστασία της αμυγδαλιάς από πράσινη αφίδα, σφαιρολεκάνιο, ψώρα του San Jose και τζιτζικάκι προτείνει:

• Μικροβιακό διάλυμα BIOARM
• Διαφυλλικό λίπασμα με εντομοαπωθητική δράση PLANT CARE

Ο πληθυσμός της πράσινης αφίδας μπορεί να ελεγχθεί με τη χρήση κίτρινων κολλητικών παγίδων και με την οπτική παρακολούθηση του φυλλώματος. Η εφαρμογή του BIOARM πρέπει να γίνει με την εμφάνιση των πρώτων ατόμων. Επίσης συνιστάται ο έλεγχος των ζιζανίων και η χρήση υγιούς πολλαπλασιαστικού υλικού για την αντιμετώπισή της.

Η HUMOFERT ABETE για προστασία της αμυγδαλιάς από κομβονηματώδεις προτείνει:

• Μικροβιακό διάλυμα BIONEM
• Μικροβιακό εμβόλιο σε μορφή σκόνης BIONEM-S
• Λίπασμα με απωθητική προς τους νηματώδεις δράση ROOT CARE

Η προστασία από τους νηματώδεις με BIONEM ή BIONEM-S γίνεται με εφαρμογές από την αρχή της καλλιεργητικής περιόδου. Επιπλέον πρέπει να χρησιμοποιείται υγιές πολλαπλασιαστικό υλικό ενώ και η ηλιοαπολύμανση του χωραφιού βοηθάει.

ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ

Η HUMOFERT ABETE για προστασία της αμυγδαλιάς από εξώασκο, κορύνεο, ωίδιο, σκωρίαση, φουζικλάδιο, φουζίκοκουμ, μονίλια, πολυστίγμωση και ευτυπίωση προτείνει:

• Μικροβιακό διάλυμα LEAF POWER
• Χηλικός χαλκός ELEM-CU σε σκόνη
• Μίγμα χαλκού-αμινοξέων DIA-CU σε σκόνη
• Υγρό λίπασμα θείου SLUD
• Υγρό λίπασμα όξινου ανθρακικού καλίου RIMAS
• Υγρό λίπασμα φωσφονικής ένωσης καλίου GROWER 0-29-26
• Υγρό λίπασμα με φωσφονική ένωση καλίου DOUBLE

Η HUMOFERT ABETE για προστασία της αμυγδαλιάς από βερτιτσιλλίωση, φυτόφθορα και σηψιρριζίες προτείνει:

• Μικροβιακό διάλυμα BACTILIS
• Μικροβιακό διάλυμα TRI-ACTIVE
• Μικροβιακό διάλυμα SUCCOR
• Μικροβιακό εμβόλιο σε μορφή σκόνης BACTILIS-S
• Υγρό λίπασμα φωσφονικής ένωσης καλίου GROWER 0-29-26

Η HUMOFERT ABETE για προστασία της αμυγδαλιάς από βακτηριακά έλκη και καρκίνο προτείνει:

• Χηλικός χαλκός ELEM-CU σε σκόνη
• Μίγμα χαλκού-αμινοξέων DIA-CU σε σκόνη
• Μικροβιακό διάλυμα LEAF POWER

Η HUMOFERT ABETE για εμπλουτισμό του εδάφους με ωφέλιμους μικροοργανισμούς μετά από ηλιοαπολύμανση ή χημική απολύμανση προτείνει:

• Υγρό εδαφοβελτιωτικό διάλυμα LIVE SOIL
• Υγρό εδαφοβελτιωτικό διάλυμα SUPER SOIL